Od 20 lat pracuję w sferze pomagania ludziom. Od 2014 roku specjalizuję się wyłącznie we wsparciu nastolatków – swoje pierwsze poważne szkolenie w tym zakresie ukończyłem w 2008 roku na Uniwersytecie w Nowym Jorku. Szkoliłem się także m.in. na Uniwersytecie w Utrechcie i Uniwersytecie Harvarda. 

Zajmuję się interwencją kryzysową z krótkoterminową terapią opartą na koncepcji ericksonowskiej oraz poznawczej, czyli związanej z przekonaniami pacjenta. Nie oceniam, nie krytykuję, nie karzę. Nie buduję wspólnego frontu z rodzicami przeciwko nastolatkowi, ani odwrotnie.

W swojej pracy korzystam także z dorobku terapii prowokatywnej, a więc często w relacji terapeutycznej posługuję się celowo humorem i przesadą. Często się śmiejemy, chociaż zdarza się, że skapnie też łza.